Niet meer naar school

Esthers’ zoon Jonas is een rustige, slimme jongen, die soms moeite heeft met prikkels in de klas. Hij schrikt van harde geluiden en vindt het moeilijk om rustig te blijven als er veel rumoer om hem heen is. Esther heeft hier al veel gesprekken over gevoerd met de school: “We hebben over allerlei oplossingen gesproken, maar in de praktijk worden deze niet doorgevoerd. Zo is er geprobeerd om Jonas met een koptelefoon op te laten werken, maar andere klasgenootjes klaagden hierover waardoor hij de koptelefoon in hun bijzijn niet meer durft te gebruiken. Ook lukt het school niet om een rustige plek te vinden waar Jonas zich bij overprikkeling terug kan trekken. Uiteindelijk veranderde er dus weinig voor Jonas aan de situatie in de klas.”

Tijdens de tekenles gaat het mis. Jonas raakt overprikkeld en gooit met zijn stoel. Vervolgens duwt zijn leraar hem met zijn hoofd onder de koude kraan, om ‘af te koelen’. Esther schrikt zich rot: “Jonas vertelde vaker dat de leraar tegen hem schreeuwde. Maar dit was de druppel voor mij. Ik durf hem niet meer naar school te laten gaan.”

Het contact met de school verzuurt: de school vindt dat Esther Jonas wel naar school moet laten gaan. Daarom heeft Esther contact opgenomen met Balans, een vereniging die ouders met kinderen met extra ondersteuningsbehoeften ondersteunt met een luisterend oor en informatie. Esther vertelt: “Ik voel me gesteund door Balans. Zij hebben me tips gegeven voor de gesprekken met het schoolbestuur en de vertrouwenspersoon. Er is voorlopig nog geen oplossing, maar het helpt om met Balans te bellen en daar te kunnen sparren met andere ouders die mijn situatie begrijpen.”

Wat ik anderen mee wil geven:

• Zoek iemand in je omgeving die je vertrouwt om te praten over waar je mee zit. Of bel een oudervereniging, ook om met ervaringsdeskundigen te praten.
• Er is niet altijd een oplossing. Er zijn wel veel adviezen en mensen die je kunnen steunen.
• Maak gebruik van de wegwijzer en kijk welke organisatie jou kunnen steunen.